ΧΟΡΟΣ
Ὕπνε, ἀνύποπτε ἄρχοντα,
πού δέν κατάλαβες ποτέ ζωῆς ὀδύνη,
ἔλα βαθύς καί δροσερός· φύλαξε τή γαλήνη
πού νύχτωσε τά μάτια του και φύλαξέ με.

Τώρα, παιδί μου· τώρα!
Ἐκτίμησε τή θέση σου,
σκέψου ποῦ πᾶς, τί κάνεις καί τί πρέπει
νά κάνω ἐγώ γιά νά βοηθήσω.
Αὐτός κοιμήθηκε βαθιά.
Γιατί καθυστεροῦμε;
Ὑπάρχει πάντοτε μιά καίρια στιγμή
πού ἀποφασίζει γιά τά πάντα.
Ἄν τήν ἁρπάξεις, βγαίνεις νικητής.

ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ
Αὐτός μπορεῖ νά μήν καταλαβαίνει,
ἐγώ ὅμως λέω πώς ἄν εἶναι νά τόν ἀφήσουμε ἐδῶ,
ἄδικα τοῦ πήραμε τό τόξο.
Σ’ αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα του
καί ὁ θεός εἶπε αὐτός νά τό κρατάει.
Εἶναι ντροπή νά κάνεις
μισές δουλειές και κομπάζεις
ὡς τό λαιμό μέσα στό ψέμα· αἶσχος εἶναι!

ΧΟΡΟΣ
Ὅσο γι’ αὐτά, τά ἔχει ὑπ’ ὅψη του ὁ θεός.
Μίλα σιγά· ὁ ἄρρωστος ὕπνος ἀγρυπνᾶ
κι ἀκούει κι αἰσθάνεται τά πάντα.
Ἐσύ σκέψου καί κοίταξε νά κάνεις ὅ,τι κάνεις μυστικά.
Ξέρεις σέ τί ἀναφέρομαι.
Ἄν συμφωνεῖς μ’ αὐτόν ἐδῶ,
οἱ λογικοί σοῦ λένε πώς τό μέλλον παγιδεύει
τό μέλλον μέ δεινά.
Γύρισε πρίμνα ὁ ἄνεμος, παιδί μου,
κι αὐτός δέν ἄνοιξε τά μάτια του ἀκόμη.
Θά χάθηκε στοῦ ὕπνου τό βυθό,
δίχως χέρια, δίχως πόδια, δίχως σῶμα,
ἕνας νεκρός στόν Ἅδη.
Πρόσεξε· εἶσαι βέβαιος πώς σκέφτεσαι σωστά;
Τό ἀποτέλεσμα μέ νοιάζει ἐμένα, γιέ μου.
Φυλάξου ἀπ’ τήν ἐπιλογή πού σέ φοβίζει.

ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ
Σωπᾶστε. Μή σᾶς πιάνει πανικός.
Ὁ ἄνθρωπος ἄνοιξε τά μάτια. Σηκώνει τό κεφάλι.