(Η ερωμένη τον Κρητός συνωδευμένη με την γραίαν τροφόν της
ζητεί εις το αστυνομικόν κατάστημα τον εραστήν της)
Γαρούφω και η Κανέλλα
| ΓΑΡ. | Αυτούνη είναι παιδάκι μου η Αστρονομίγια... Έμπα μέσα να ρωτήσουμε, μπα και τον έχουν' εδώ. |
| ΚΑΝ. | Ωχ τρομάρα μου!... και πώς θα τόνε δγιω; (κλαίει) |
| ΓΑΡ. | Βαστά την καρδιά σου, κόρη μου· μην κλαις |
| ΚΑΝ. | Δεν ξέρεις πόσο λυπούμαι... |
| ΓΑΡ. | Το ξέρω παιδάκι μου!... μα τι να κάμουμε τώρα...· απομονή. Σκούπισ' τα μάτγια σου, κι είναι ντροπής... |
| ΚΑΝ. | Ποιος είναι ο Αστρονόμος; |
| ΓΑΡ. | Νάτος· αυτούνος που σε τηράζει. |