Μικρός Απόπλους
http://www.mikrosapoplous.gr/
Δεκέμβριος 2000
| Ἁ πενία,
Διόφαντε, μόνα τὰς τέχνας ἐγείρει,
αὐτὰ τῶ μόχθοιο διδάσκαλος· οὐδὲ γὰρ εὕδειν ἀνδράσιν ἐργατίναισι κακαὶ παρέχοντι μέριμναι. Κἂν ὀλίγον νυκτός τις ἐπιψαύσῃσι, τὸν ὕπνον |
||
| 5 | αἰφνίδιον
θορυβεῦσιν ἐφιστάμεναι μελεδῶναι.
Ἰχθύος ἀγρευτῆρες ὁμῶς δύο κεῖντο γέροντες, στρωσάμενοι βρύον αὖον ὑπὸ πλεκταῖς καλύβαισιν, κεκλιμένοι τοίχῳ τῷ φυλλίνῳ· ἐγγύθι δ᾽ αὐτοῖν κεῖτο τὰ ταῖν χειροῖν ἀθλήματα, τοὶ καλαθίσκοι, |
|
| 10 | τοὶ κάλαμοι,
τἄγκιστρα, τὰ φυκιόεντα δέλητα,
ὁρμειαί, κύρτοι τε, καὶ ἐκ σχοίνων λαβύρινθοι, μήρινθοι, κώπα τε, γέρων τ᾽ ἐπ᾽ ἐρείσμασι λέμβος, νέρθεν τᾶς κεφαλᾶς φορμὸς βραχύς, εἵματα, πῖλοι. Οὗτος τοῖς ἁλιεῦσιν ὁ πᾶς πόνος, οὗτος ὁ πλοῦτος. |
|
| 15 | Οὐδὸς
δ᾽ οὐχὶ θύραν εἶχ᾽, οὐ κύνα· πάντα
περισσὰ
πάντ᾽ ἐδόκει τήνοις· ἁ γὰρ πενία σφὰς ἐτήρει. Οὐδεὶς δ᾽ ἐν μέσσῳ γείτων, πανταῖ δὲ παρ᾽ αὐτὰν θλιβομέναν καλύβαν τρυφερὸν προσέναχε θάλασσα. Οὔπω τὸν μέσατον δρόμον ἄνυεν ἅρμα Σελάνας, |
|
| 20 | τοὺς
δ᾽ ἁλιεῖς ἤγειρε φίλος πόνος· ἐκ βλεφάρων
δὲ
ὕπνον ἀπωσάμενοι σφετέραις φρεσὶν ἤρεθον ᾠδάν. |
|
| ΑΣΦΑΛΙΩΝ | ||
| Ψεύδονται,
φίλε, πάντες, ὅσοι τὰς νύκτας ἔφασκον
τῶ θέρεος μινύθειν, ὅτε τἄματα μακρὰ φέρει Ζεύς. Ἤδη μυρί᾽ ἐσεῖδον ὀνείρατα, κ᾽ οὐδέπω ἀώς. |
||
| 25 | Μὴ λαθόμην; Τί τὸ χρῆμα; Χρόνον δ᾽ αἱ νύκτες ἔχοντι. | |
| ΟΛΠΙΣ | ||
| Ἀσφαλίων,
μέμφῃ τὸ καλὸν θέρος; Οὐ γὰρ ὁ καιρὸς
αὐτομάτως παρέβα τὸν ἑὸν δρόμον· ἀλλὰ τὸν ὕπνον ἁ φροντὶς κόπτοισα μακρὰν τὰν νύκτα ποιεῖ τοι. |
||
| ΑΣΦΑΛΙΩΝ | ||
| Ἆρ᾽ ἔμαθες κρίνειν ποκ᾽ ἐνύπνια; Χρηστὰ γὰρ εἶδον. | ||
| 30 | Οὔ σε
θέλω τὠμῶ φαντάσματος ἦμεν ἄμοιρον·
ὡς καὶ τὰν ἄγραν, τὠνείρατα πάντα μερίζευ. Οὐ γὰρ νικαξῇ κατὰ τὸν νόον· οὗτος ἄριστος ἐστὶν ὀνειροκρίτας, ὁ διδάσκαλός ἐστι παρ᾽ ὧ νοῦς. Ἄλλως καὶ σχολά ἐντι· τί γὰρ ποιεῖν ἂν ἔχοι τις |
|
| 35 | κείμενος
ἐν φύλλοις ποτὶ κύματι, μηδὲ καθεύδων;
Ἀλλ᾽ ὄνος ἐν ῥάμνῳ, τὸ δὲ λύχνιον ἐν πρυτανείῳ· φαντὶ γὰρ αἰὲν ἄγραν τόδ᾽ ἔχειν. |
|
| ΟΛΠΙΣ | ||
| Λέγε
μοί ποτε νυκτὸς
ὄψιν, τὰν ἔσιδες, καὶ ἑῷ μάνυσον ἑταίρῳ. |
||
| ΑΣΦΑΛΙΩΝ | ||
| Δειλινὸν ὡς κατέδαρθον, ἐν εἰναλίοισι πόνοισιν, | ||
| 40 | (οὐκ ἦν
μὰν πολύσιτος, ἐπεὶ δειπνεῦντες ἐν ὥραι,
εἰ μέμνῃ, τᾶς γαστρὸς ἐφειδόμεθ᾽) εἶδον ἐμαυτὸν ἐν πέτραι βεβαῶτα· καθεζόμενος δ᾽ ἐδόκευον ἰχθύας, ἐκ καλάμων δὲ πλάνον κατέσειον ἑδωδάν. Καί τις τῶν τραφερῶν ὠρέξατο· καὶ γὰρ ἐν ὕπνοις |
|
| 45 | πᾶσα
κύων ἄρτως μαντεύεται, ἰχθύα κἠγών.
Χὠ μὲν τὠγκίστρῳ ποτεφύετο, καὶ ῥέεν αἶμα· τὸν κάλαμον δ᾽ ὑπὸ τῶ κινήματος ἀγκύλον εἶχον. Τὼ χέρε τεινόμενος, περικλώμενον εὗρον ἀγῶνα, πῶς κεν ἕλω μέγαν ἰχθὺν ἀφαυροτέροισι σιδάροις. |
|
| 50 | Εἷθ᾽
ὑπομιμνάσκων τῶ τρώματος ἠρέμ᾽ ἔνυξα,
καὶ νύξας ἐχάλαξα, καί, οὐ φεύγοντος, ἔτεινα. Ἤνυσα δ᾽ ὦν τὸν ἄεθλον, ἀνείλκυσα χρύσεον ἰχθύν,. πανταῖ τοι χρυσῷ πεπυκασμένον. Εἶχε δὲ δεῖμα, μήτι Ποσειδάωνι πέλοι πεφιλαμένος ἰχθύς, |
|
| 55 | ἢ τάχα
τᾶς γλαυκᾶς. κειμήλιον Ἀμφιτρίτας.
Ἠρέμα δ᾽ αὐτὸν ἐγὼν ἐκ τὠγκίστρω ἀπέλυσα, μή ποτε τῶ στόματος τἀγκίστρια χρυσὸν ἔχοιεν. Καὶ τότε πίστευσας ἀκάλ᾽ ἄγαγον ἀπειρώταν. Ὤμοσα δ᾽ οὐκέτι λοιπὸν ὑπὲρ πελάγους πόδα θεῖναι, |
|
| 60 | ἀλλὰ
μενεῖν ἐπὶ γᾶς, καὶ τῶ χρυσῶ βασιλεύσειν.
Ταῦτά με κἀξήγειρε. Τὺ δ᾽, ὦ ξένε, λοιπὸν ἔρειδε τὰν γνώμαν ὄρκον γὰρ ἐγὼ τὸν ἐπώμοσα ταρβῶ. |
|
| ΟΛΠΙΣ | ||
| Καὶ σύ
γε μὴ τρέσσῃς· οὐκ ὤμοσας· οὐδὲ γὰρ
ἰχθὺν
χρύσεον, ὡς ἴδες, εὗρες· ἴσαι δὲ ψεύδεσι ὄψεις. |
||
| 65 | Εἰ μὲν
ἄρ᾽ οὐ κνώσσων, κατὰ χωρία ταῦτα ματευσεῖς
ἐλπίδα τῶν ὕπνων, ζάτει τὸν σάρκινον ἰχθύν, μὴ σὺ θάνῃς λιμῷ καὶ σοῖς χρυσοῖσιν ὀνείροις. |
|