Μικρός Απόπλους
http://www.mikrosapoplous.gr/
Δεκέμβριος 2000
| ΓΟΡΓΩ | ||
| Ἐνδοῖ Πραξινόα; | ||
| ΠΡΑΞΙΝΟΑ | ||
|
Γοργοῖ φίλα, ὡς χρόνῳ. Ἐνδοῖ.
Θαῦμ᾽ ὅτι καὶ νῦν ἦνθες. Ὅρη δίφρον, Εὐνόα, αὐτῇ· ἔμβαλε καὶ ποτίκρανον. |
||
| ΓΟ. | Ἔχει κάλλιστα. | |
| ΠΡ. | Καθίζευ. | |
| ΓΟ. | Ὢ τᾶς
ἀλεμάτω ψυχᾶς· μόλις ὔμμιν ἐσώθην,
Πραξινόα, πολλοῦ μὲν ὄχλου, πολλῶν δὲ τεθρίππων. Παντᾷ κρηπῖδες, παντᾷ χλαμυδηφόροι ἄνδρες· ἁ δ᾽ ὁδὸς ἄτρυτος· τὺ δ᾽ ἑκαστατέρω μευ ἀποικεῖς. |
|
| ΠΡ. | Ταῦθ᾽
ὁ πάραρος τῆνος ἐπ᾽ ἔσχατα γᾶς ἔλαβ᾽
ἐνθών,
ἰλεόν, οὐκ οἴκησιν, ὅπως μὴ γείτονες ὦμες |
|
| 10 | ἀλλάλαις, ποτ᾽ ἔριν, φθονερὸν κακόν, αἰὲν ὁμοῖος. | |
| ΓΟ. | Μὴ λέγε
τὸν τεὸν ἄνδρα, φίλα, Δίνωνα τοιαῦτα,
τῶ μικκῶ παρεόντος· ὅρη, γύναι, ὡς ποθορῇ τυ. Θάρσυ, Ζωπυρίων, γλυκερὸν τέκος· οὐ λέγει ἀπφύν. |
|
| ΠΡ. | Αἰσθάνεται τὸ βρέφος, ναὶ τὰν πότνιαν. | |
| ΓΟ. | Καλὸς ἀπφύς. | |
| 15 | ΠΡ. | Ἀπφὺς
μὰν τῆνος τὰ πρώαν (λέγομες δὲ πρώαν
θην
πάντἀ νίτρον καὶ φῦκος ἀπὸ σκανᾶς ἀγοράσδων ἦνθε φέρων ἅλας ἄμμιν, ἀνὴρ τρισκαιδεκάπηχυς. |
| ΓΟ. | Χὠμὸς
ταυτᾷ ἔχει, φθόρος ἀργυρίω, Διοκλείδας·
ἑπταδράχμως κυνάδας, γραιᾶν ἀποτίλματα πηρᾶν, |
|
| 20 | πέντε
πόκως ἔλαβ᾽ ἐχθές, ἅπαν ῥύπον, ἔργον
ἐπ᾽ ἔργῳ.
Ἄλλ᾽ ἴθι, τὠμπέχονον καὶ τὰν περονατρίδα λαζεῦ. Βᾶμες τῶ βασιλῆος ἐς ἀφνειῶ Πτολεμαίω, θασόμεναι τὸν Ἄδωνιν· ἀκούω χρῆμα καλόν τι κοσμεῖν τὰν βασίλισσαν. |
|
| ΠΡ. | Ἐν ὀλβίω ὄλβια πάντα. | |
| 25 | Ὧν εἶδες χὦν εἶπας ἰδοῖσα τὺ τῷ μὴ ἰδόντι ... | |
| ΓΟ. | Ἕρπειν ὥρα κ᾽ εἴη. | |
| ΠΡ. |
Ἀεργοῖς αἰὲν ἑορτά.
Εὐνόα, αἶρε τὸ νᾶμα, καὶ ἐς μέσον, αἰνόθρυπτε, θὲς πάλιν· αἱ γαλέαι μαλακῶς χρῄσδοντι καθεύδειν. Κινεῦ δή, φέρε θᾶσσον ὕδωρ. Ὕδατος πρότερον δεῖ· |
|
| 30 | ἃ δὲ
σμᾶμα φέρει. Δὸς ὅμως. Μὴ πουλὺ δ᾽, ἄπληστε,
ἔγχει ὕδωρ. Δύστανε, τί μευ τὸ χιτώνιον ἄρδεις; Παῦσαι. Ὁκοῖα θεοῖς ἐδόκει, τοιαῦτα νένιμμαι. Ἁ κλὰξ τᾶς μεγάλας πᾷ λάρνακος; Ὦδε φέρ᾽ αὐτάν. |
|
| ΓΟ. | Πραξινόα, μάλα τοι τὸ καταπτυχὲς ἐμπερόναμα | |
| 35 | τοῦτο πρέπει. Λέγε μοι, πόσσω κατέβα τοι ἀφ᾽ ἱστῶ; | |
| ΠΡ. | Μὴ μνάσῃς,
Γοργοῖ· πλέον ἀργυρίω καθαρῶ μνᾶν
ἢ δύο· τοῖς δ᾽ ἔργοις καὶ τὰν ψυχὰν προτέθηκα. |
|
| ΓΟ. | Ἀλλὰ κατὰ γνώμαν ἀπέβα τοι. | |
| ΠΡ. | Τοῦτο
κάλ᾽ εἶπας.
Τὠμπέχονον φέρε μοι, καὶ τὰν θολίαν κατὰ κόσμον |
|
| 40 | ἀμφίθες.
Οὐκ ἀξῶ τυ, τέκνον· μορμώ· δάκνει ἵππος.
Δάκρυ᾽ ὅσσα θέλεις· χωλὸν δ᾽ οὐ δεῖ τυ γενέσθαι. Ἕρπωμες. Φρυγία, τὸν μικκὸν παῖσδε λαβοῖσα, τὰν κύν᾽ ἔσω κάλεσον, τὰν αὐλείαν ἀπόκλαξον. Ὦ θεοί, ὅσσος ὄχλος· πῶς καὶ πόκα τοῦτο περᾶσαι |
|
| 45 | χρὴ τὸ
κακόν; Μύρμακες ἀνάριθμοι καὶ ἄμετροι.
Πολλά τοι, ὦ Πτολεμαῖε, πεποίηται καλὰ ἔργα, ἐξ ὧ ἐν ἀθανάτοις ὁ τεκών· οὐδεὶς κακοεργὸς δαλεῖται τὸν ἰόντα παρέρπων Αἰγυπτιστί, οἷα πρὶν ἐξ ἀπάτας κεκροτημένοι ἄνδρες ἔπαισδον, |
|
| 50 | ἀλλάλοις
ὁμαλοί, κακὰ παίγνια, πάντες ἐρειοί.
Ἁδίστα Γοργοῖ, τί γενώμεθα; Τοὶ πτολεμισταὶ ἵπποι τῶ βασιλῆος. Ἄνερ φίλε, μή με πατήσῃς. Ὀρθὸς ἀνέστα ὁ πυρρός· ἴδ᾽ ὡς ἄγριος. Κυνοθαρσὴς Εὐνόα, οὐ φευξῇ; Διαχρησεῖται τὸν ἄγοντα. |
|
| 55 | Ὠνάθην μεγάλως, ὅτι μοι τὸ βρέφος μένει ἔνδον. | |
| ΓΟ. | Θάρσει,
Πραξινόα· καὶ δὴ γεγενήμεθ᾽ ὄπισθεν,
τοὶ δ᾽ ἔβαν ἐς χώραν. |
|
| ΠΡ. |
Καὐτὰ συναγείρομαι ἤδη.
Ἵππον καὶ τὸν ψυχρὸν ὄφιν τὰ μάλιστα δεδοίκω ἐκ παιδός. Σπεύδωμες· ὄχλος πολὺς ἄμμιν ἐπιρρεῖ. |
|
| ΓΟ. | Ἐξ αὐλᾶς, ὦ μᾶτερ; | |
| ΓΡΑΥΣ | ||
| Ἐγών, ὦ τέκνα. | ||
| 60 | ΓΟ. |
Παρενθεῖν
εὐμαρές; |
| ΓΡ. | Ἐς Τροίαν
πειρώμενοι ἦνθον Ἀχαιοί,
καλλίστα παίδων· πείρᾳ θην πάντα τελεῖται. |
|
| ΓΟ. | Χρησμὼς ἁ πρεσβῦτις ἀπῴχετο θεσπίξασα. | |
| ΠΡ. | Πάντα γυναῖκες ἴσαντι, καὶ ὡς Ζεὺς ἀγάγεθ᾽ Ἥραν. | |
| 65 | ΓΟ. | Θᾶσαι, Πραξινόα, περὶ τὰς θύρας ὅσσος ὅμιλος. |
| ΠΡ. | Θεσπέσιος.
Γοργοῖ, δὸς τὰν χέρα μοι. Λαβὲ καὶ τύ,
Εὐνόα, Εὐτυχίδος· πότεχ᾽ αὐτᾷ, μή τι πλανηθῇς. Πᾶσαι ἅμ᾽ εἰσένθωμες· ἀπρὶξ ἔχευ, Εὐνόα, ἁμῶν. Οἶμοι δειλαία· δίχα μευ τὸ θερίστριον ἤδη |
|
| 70 | ἔσχισται,
Γοργοῖ. Ποττῶ Διός, εἴτι γένοιο
εὐδαίμων, ὤνθρωπε, φυλάσσεο τὠμπέχονόν μευ. |
|
| ΞΕΝΟΣ | ||
| Οὐκ ἐπ᾽ ἐμὶν μέν, ὅμως δὲ φυλάξομαι. | ||
| ΠΡ. |
Ἄθροος ὄχλος.
Ὠθεῦνθ᾽ ὥσπερ ὕες. |
|
| ΞΕ. | Θάρσει, γύναι· ἐν καλῷ εἰμές. | |
| ΠΡ. | Κεἰς ὥρας κἤπειτα, φίλ᾽ ἀνδρῶν, ἐν καλῷ εἴης, | |
| 75 | ἄμμε
περιστέλλων. Χρηστῶ κᾠκτίρμονος ἀνδρός.
Φλίβεται Εὐνόα ἄμμιν. Ἄγ᾽, ὦ δειλά, τὺ βιάζευ. Κάλλιστ᾽· “Ἐνδοῖ πᾶσαι”, ὁ τὰν νυὸν εἶπ᾽ ἀποκλάξας. |
|
| ΓΟ. | Πραξινόα,
πόταγ᾽ ὧδε. Τὰ ποικίλα πρᾶτον ἄθρησον,
λεπτὰ καὶ ὡς χαρίεντα· θεῶν περονάματα φασεῖς. |
|
| 80 | ΠΡ. | Πότνι᾽
Ἀθαναία, ποῖαί σφ᾽ ἐπόνασαν ἔριθοι;
Ποῖοι ζωογράφοι τἀκριβέα γράμματ᾽ ἔγραψαν; Ὡς ἔτυμ᾽ ἑστάκαντι, καὶ ὡς ἔτυμ᾽ ἐνδινεῦντι, ἔμψυχ᾽, οὐκ ἐνυφαντά. Σοφόν τοι χρῆμ᾽ ὥνθρωπος. Αὐτὸς δ᾽ ὡς θαητὸς ἐπ᾽ ἀργυρέω κατάκειται |
| 85 | κλισμῶ,
πρᾶτον ἴουλον ἀπὸ κροτάφων καταβάλλων,
ὁ τριφίλητος Ἄδωνις, ὃ κεἰν Ἀχέροντι φιλεῖται. |
|
| ΕΤΕΡΟΣ ΞΕΝΟΣ | ||
| Παύσασθ᾽,
ὦ δύστανοι, ἀνάνυτα κωτίλλοισαι
τρυγόνες. Ἐκκναισεῦντι πλατειάσδοισαι ἅπαντα. |
||
| ΠΡ. | Μᾶ, πόθεν ὥνθρωπος; Τί δὲ τίν, εἰ κωτίλαι εἰμές; | |
| 90 | Πασάμενος
ἐπίτασσε· Συρακοσίαις ἐπιτάσσεις;
Ὡς εἰδῇς καὶ τοῦτο. Κορίνθιαι εἰμὲς ἄνωθεν, ὡς καὶ ὁ Βελλεροφῶν· Πελοποννασιστὶ λαλεῦμες· δωρίσδεν δ᾽ ἐξεστι, δοκῶ, τοῖς Δωριέεσσι. Μὴ φύη, Μελιτῶδες, ὃς ἁμῶν καρτερὸς εἴη, |
|
| 95 | πλὰν ἑνός, οὐκ ἀλέγω. Μή μοι κενεὰν ἀπομάξῃς. | |
| ΓΟ. | Σίγα,
Πραξινόα· μέλλει τὸν Ἄδωνιν ἀείδειν
ἁ τᾶς Ἀργείας θυγάτηρ, πολύϊδρις ἀοιδός, ἅτις καὶ πέρυσιν, τὸν ἰάλεμον, ἀρίστευσε. Φθεγξεῖται τι, σάφ᾽ οἶδα, καλόν· διαθρύπτεται ἤδη. |
|
| ΓΥΝΗ ΑΟΙΔΟΣ | ||
| 100 | “Δέσποιν᾽,
ἃ Γολγώς τε καὶ Ἰδάλιον ἐφίλασας,
αἰπεινόν τ᾽ Ἔρυκα, χρυσῷ παίζοισ᾽ Ἀφροδίτα, οἷόν τοι τὸν Ἄδωνιν ἀπ᾽ ἀενάω Ἀχέροντος μηνὶ δυωδεκάτῳ μαλακαίποδες ἄγαγον Ὧραι. Βάρδισται Μακάρων, Ὧραι φίλαι, ἀλλὰ ποθειναὶ |
|
| 105 | ἔρχονται
πάντεσσι βροτοῖς αἰεί τι φέροισαι.
Κύπρι Διωναία, τὺ μὲν ἀθανάταν ἀπὸ θνατᾶς, ἀνθρώπων ὡς μῦθος, ἐποίησας Βερενίκαν, ἀμβροσίαν ἐς στῆθος ἀποστάξασα γυναικός· τὶν δὲ χαριζομένα, πολυώνυμε καὶ πολύναε, |
|
| 110 | ἁ Βερενικεία
θυγάτηρ, Ἑλένᾳ εἰκυῖα
Ἀρσινόα πάντεσσι καλοῖς ἀτιτάλλει Ἄδωνιν. Πὰρ μέν οἱ ὥρια κεῖται, ὅσα δρυὸς ἄκρα φέρονται, πὰρ δ᾽ ἁπαλοὶ κᾶποι πεφυλαγμένοι ἐν ταλαρίσκοις ἀργυρέοις, Συρίω δὲ μύρω χρύσει᾽ ἀλάβαστρα. |
|
| 115 | Εἴδατά
θ᾽ ὅσσα γυναῖκες ἐπὶ πλαθάνῳ πονέονται,
ἄνθεα μίσγοισαι λευκῷ παντοῖ᾽ ἁμ᾽ ἀλεύρῳ, ὅσσα τ᾽ ἀπὸ γλυκερῶ μέλιτος τά τ᾽ ἐν ὑγρῷ ἐλαίῳ, πάντ᾽ αὐτῷ πετεηνὰ καὶ ἑρπετὰ τεῖδε πάρεστιν. Χλωραὶ δὲ σκιάδες, μαλακῷ βρίθοντες ἀνήθῳ, |
|
| 120 | δέδμανθ᾽·
οἱ δέ τε κῶροι ὑπερπωτῶνται Ἔρωτες,
οἷοι ἀηδονιδῆες ἀεξομένων ἐπὶ δένδρων πωτῶνται, πτερύγων πειρώμενοι, ὄζον ἀπ᾽ ὄζω. Ὤ ἔβενος, ὢ χρυσός, ὤ ἐκ λευκῶ ἐλέφαντος αἰετώ, οἰνοχὄον Κρονίδᾳ Διὶ παῖδα φέροντες. |
|
| 125 | Πορφύρεοι
δὲ τάπητες ἄνω (“μαλακώτεροι ὕπνω”,
ἁ Μίλατος ἐρεῖ, χὠ τὰν Σαμίαν καταβόσκων), ἔστρωται κλίνα τῷ Ἀδώνιδι τῷ καλῷ ἄλλα”· τὰν μὲν Κύπρις ἔχει, τὰν δ᾽ ὁ ῥοδόπαχυς Ἄδωνις, ὀκτωκαιδεκέτης ἢ έννεακαίδεχ᾽ ὁ γαμβρός. |
|
| 130 | Οὐ κεντεῖ
τὸ φίλαμ᾽· ἔτι οἱ πέρι χείλεα πυρρά.
Νῦν μὰν Κύπρις ἔχοισα τὸν αὑτᾶς χαιρέτω ἄνδρα· ἀῶθεν δ᾽ ἄμμες νιν ἅμα δρόσῳ ἀθρόαι ἔξω οἰσεῦμες ποτὶ κύματ᾽ ἐπ᾽ ἀιόνι πτύοντα, λύσασαι δὲ κόμαν καὶ ἐπὶ σφυρὰ κόλπον ἀνεῖσαι, |
|
| 135 | στήθεσι
φαινομένοις, λιγυρᾶς ἀρξώμεθ᾽ ἀοιδᾶς.
“Ἔρπεις, ὦ φίλ᾽ Ἄδωνι, καὶ ἐνθάδε, κεἰς Ἀχέροντα, ἡμιθέων, ὡς φαντί, μονώτατος. Οὔτ᾽ Ἀγαμέμνων τοῦτ᾽ ἔπαθ᾽, οὔτ᾽ Αἴας ὁ μέγας, βαρυμάνιος ἥρως, οὔθ᾽ Ἔκτωρ, Ἑκάβας ὁ γεραίτατος εἴκατι παίδων, |
|
| 140 | οὐ Πατροκλῆς,
οὐ Πύρρος ἀπὸ Τροίας ἐπανελθών,
οὔθ᾽ οἱ ἔτι πρότεροι, Λαπίθαι καὶ Δευκαλίωνες, οὐ Πελοπηϊαδᾶν τε καὶ Ἄργεος ἄκρα Πελασγοὶ. Ἵλαθι νῦν, φίλ᾽ Ἄδωνι, καὶ ἐς νέωτ᾽ εὐθυμήσαις. Καὶ νῦν ἦνθες, Ἄδωνι, καί, ὅκκ᾽ ἀφίκῃ, φίλος ἡξεῖς.” |
|
| 145 | ΓΟ. | Πραξινόα,
τὸ χρῆμα σοφώτερον. Ἁ θήλεια
ὀλβία ὅσσα ἴσατι, πανολβία ὡς γλυκὺ φωνεῖ. Ὥρα ὅμως κεἰς οἶκον. Ἀνάριστος Διοκλείδας χὠνὴρ ὄξος ἅπαν· πεινᾶντι δὲ μηδέποτ᾽ ἔνθῃς. Χαῖρε, Ἄδων ἀγαπατέ, καὶ ἐς χαίροντας ἀφίκευ. |