| 156[Ed.120] |
| Δήμητρας αγνής και κόρης την επέτειο γιορτάζω. |
| 157[Ed.121] |
| Χρυσάφι στα μαλλιά. |
| 158[Ed.122] |
| Πώς ξεφούσκωσε κεφάλι; |
| 159[Ed.123] |
| Με φωνή αυλού υφισταμένη. |
| 160[Ed.124] |
| Αντρικό προνόμιο το ξεκώλιασμα. |
| 161[Ed.125] |
| Ξηρασία τούς αγρίεψε ο Δίας. |
| 162[Ed.126] |
| Σπίθισα την πυρκαγιά του. |
| 163[Ed.127] |
| Κάθε σπίτι και παρθένα, κάθε πόρτα και παλούκι. |
| 164[Ed.128] |
| Ύπουλη ξέρα ξέφυγε. |
| 165[Ed.129] |
| Τρίσμοιρη πολιτεία της Θάσου. |
| 166[Ed.130] |
| Απλώνω το χέρι ψωμοζητώντας. |
| 167[Ed.131] |
| Με τί σπλάχνα ν' αγριέψεις; |
| 168[Ed.132] |
| Εκεί, μόνο τα πόδια αξίζουν. |
| 169[Ed.133] |
| Σπουδάζει δίκαιο στην Κρήτη! |
| 170[Ed.134] |
| Ώ, άντρες διαφθορείς! |
| 171[Ed.135] |
| Ωραία πέρασε ανάμεσα στους ταύρους. |
| 172[Ed.136] |
| Κάτι φυτρώνει ανάμεσα στα σκέλια. |
| 173[Ed.137] |
| Μοχθούσε τις ψείρες του. |
| 174[Ed.138] |
| Ξύρισε τ' αρχίδια του. |
| 175[Ed.139] |
| Άφρισε καταπρόσωπο. |
| 176[Ed.140] |
| Υγρός εφιάλτης |
| 177[Ed.141] |
| Αρσενική σουσουράδα. |
| 178[Ed.142] |
| Ο χρόνος, η σκληρή δουλειά και η υπομονή ολόκληρες περιουσίες καταθέτουν στης πουτάνας το μουνί. |
| 179[Ed.143] |
| Άρπαξες το τζιτζίκι απ' το φτερό. |
| 180[Ed.148] |
| την οργωμένη σάρκα του καρπίζουν τώρα τα χωράφια. |
| 181[Ed.152] |
| Βρήκε τον αυτόπτη μάρτυρά του. |
| 182[Ed.154] |
| Αγέρωχος: ο στρατηγός της μοναξιάς. |
| 183[Ed.155] |
| Φορητή ψυχή. |
| 184[Ed.156] |
| Κι από μουνί: αηδόνι! |
| 185[Ed.157] |
| Αταίριαστα: κομμάτια και θρύψαλα. |
| 186[Ed.158] |
| Απλότητα: η σκέψη με τα ρούχα της δουλειάς. |
| 187[Ed.159] |
| Αμφίβολο: μόνο το κέρδος. |
| 188[Ed.160] |
| Έπιασε η αυγή την κιμωλία κι έγραψε φως. |
| 189[Ed.161] |
| Γυμνός: άοπλη σάρκα. |
| 190[Ed.162] |
| Άντρας με...τις μπούκλες του! |
| 191[Ed.163] |
| με δυό φορές τα χρόνια μου γυναίκα; |
| 192[Ed.164] |
| Άγγιγμα μυρτιάς διαμπερές. |
| 193[Ed.165] |
| Κι αυτοί χτενίζονται! |
| 194[Ed.166] |
| Ξέφυγε. Τι εγκατέλειψε, ποιόν εξαπάτησε, ποιόν ψάχνουν; |
| 195[Ed.167] |
| Δύο και μισή. |
| 196[We.307] |
| Ο ύπνος του πουλί φυλακισμένο. |
| 197[Ed.169] |
| Πιάστηκε σαν ρούχο στην κρεμάστρα. |
| 198[We.306] |
| Η γλώσσα δε φτάνει πουθενά με αβρότητες. |
| 199[Ed.171] |
| Κέρατο γλυκοφίλητο. |
| 200[Ed.172] |
| Κερατοφωνίστας. |
| 201[We.272] |
| Καλπάζω δρόμο. |
| 202[Ed.174] |
| Σπαθί κατάκοπο. |
| 203[Ed.175] |
| Αιματοκρήτη. |
| 204[Ed.176] |
| Καλπάζω. |
| 205[Ed.177] |
| Συρμάτινο κλουβί. |
| 206[Ed.178] |
| Σαμάρι θανάτου. |
| 207[Ed.179] |
| Γυναίκες όλο λυγίσματα και...κοιμίσματα! |
| 208[Ed.180] |
| Μούσμουλα. |
| 209[Ed.181] |
| Κουλός απ' το ένα κέρατο. |
| 210[Ed.182] |
| Δακρυβόρο. |
| 211[Ed.182] |
| Βρωμερό. |
| 212[Ed.184] |
| Ποντικομαμή, πλύστρα, γενική συγκέντρωση, ανυπόφορη γυναίκα η χοντροκώλα. |
| 213[Ed.185] |
| Ποντικομέγαρο. |
| 214[Ed.186] |
| Έβρεξε οξιά. |
| 215[Ed.186Α] |
| Πολίτης των βουνών. |
| 216[Ed.187] |
| Να συσκευαστούν κατ' οίκον. |
| 217[We.220] |
| Να με κατάπινε η γη! |
| 218[We.244] |
| Ταξίδι στα χαμένα. |
| 219[We.254] |
| δε θα μπορέσουμε. |
| 220[We.219] |
| Ούτε πύργος δε σε σώζει. |
| 221[We.214] |
| Σάλπιγγα της αλμύρας. |
| 222[Ed.193] |
| Τοσολιγουλάκι. |
| 223[Ed.194] |
| Συκοχάφτης. |
| 224[Ed.195] |
| Παπάρια! |
| 225[Ed.196] |
| Μαλλιά κουβάρια. |
| 226[Ed.197] |
| Γλωσσοδιάρροια. |
| 227[Ed.199] |
| Ψυχουλευτά. |
| 228[Ed.200] |
| Ούτε η ασπίδα μου ξέρω πού βρίσκεται, ούτε εγώ. |
| 229[Ed.201] |
| Πες κάτι, Μούσα, σε παρακαλώ. Εδώ, μιά παρέα είμαστε όλοι. |
| 230[Ed. 188] |
| Ελαφοΐσκιωτος. |
| 231[Ed. 189] |
| Αρπακτικός. |
| 232[Ed. 191] |
| Ρήγμα. |
| 233[Δα. 173] |
| Έβαλε μιά ιδέα γλύκα στη φωνή της. |
| 234[Δα. 175] |
| Πρόκειται για ελιγμό. |
| 235[Δα. 174] |
| Ζωή μου, ανυποχώρητα κακομοίρα. |
| 236[Δα. 172] |
| και μόλις ξαναμπήκε στη φωλιά του λιονταριού, δέχτηκε άνανδρη επίθεση κατάψαχνά του. Έπεσε την ίδια στιγμή υπέρ ανελέητης τροφής: κόκκαλα σπασμένα, μεδούλια ρουφηγμένα, σάρκες, σπλάχνα χορτασμένα. |
| 237[We. 221] |
| Ύστερα, κανείς δεν τα έβαζε με τούς θεούς. |
| 238[We. 259] |
| Ούτε ο Ηρακλής με δύο! |