προηγούμενη περιεχόμενα επόμενη

ΣΚΗΝΗ ΣΤ'

(Ο αμαθής ιατρός επισκέπτεται τον Κρήτα)
Ιατρός, Κανέλλα, Κρης και Γαρούφω

ΙΑΤΡ. Ποιος είν' άρρωστος;
ΚΑΝ. Η αφεντιά του ξοχώτατέ μου. (κλαίει)
ΙΑΤΡ. Κουράγιο!...δεν έχει τίποτες...(πλησιάζει εις τον Κρητικόν και κρατεί τον σφυγμόν του) Έχεις κάψα;
ΚΡΗΣ Έχω μαθές.
ΙΑΤΡ. Σερβιτσάλι... Σε πονεί το κεφάλι;
ΚΡΗΣ Ναίσκε δα.
ΙΑΤΡ. Σερβιτσάλι... Σε πονεί η μέση;
ΚΡΗΣ Πονεί με κια ολιάς.
ΙΑΤΡ. Αβδέλλες.. .Σε πονεί το στήθος;
ΚΡΗΣ Πονεί με.
ΙΑΤΡ. Αβδέλλες...Σε πονούν τα κόκκαλα;
ΚΡΗΣ Πονούσι δα, ντεντίμ, κι εκείνα.
ΙΑΤΡ. Μισή ντουζίνα σερβιτσάλια...Σ' έρχεται να ξεράσης;
ΚΡΗΣ Έρχεται μου δα...
ΙΑΤΡ. (Διορίζει τα ιατρικά και τα θέτει επί της τραπέζης) Ντυοσκύαμο, πουρπούργια ντικιτάλις τεντούραμ κόρνουμ τσέρβερις, τζαλάπα, σέμεν σάντο· όλα χάπια εκατόν εξήντα, να τα πάρη σε δέκα δόσες... Πώς ακούς τα συκώτια σου;
ΚΡΗΣ Γιάντα δα κι αυτά πονούνε.
ΙΑΤΡ. Αίμας... (προς τον Κρήτα) Έχεις κομμάρες στα χέργια και στα πόδγια;
ΚΡΗΣ Έχω.
ΙΑΤΡ. Νυστάζεις;
ΚΡΗΣ Ναι.
ΙΑΤΡ. Χασμουργιέσαι;
ΚΡΗΣ. Ναι.
ΙΑΤΡ. Βήχεις;
ΚΡΗΣ Ναι, ναι, ναι.
ΙΑΤΡ. Έχεις σκοτούρα στο κεφάλι;
ΚΡΗΣ Έχω, έχω ντεντίμ, έχω... Κια ολιάς με πονούνε.
ΙΑΤΡ. (Διορίζει πάλιν και θέτει επί της τραπέζης ιατρικά) Κέρμεζ μινεράλε, ασαφέτιδα, γάλβαλο, σερπεντάρια, όπιο, άτσιτο σαλαμμονίακο, φλορ ντι σατούρνο... Όλα αυτά να βράσουνε σε δυο οκάδες νερό, και να πίνη από μισή κούπα στην ώρα... Το βράδυ μπάνια στα πόδια, και σιναπόσπορο κοπανισμένο με σκορδόφυλλα και με ζυμάρι... Τώρα τώρα ένα κατάπλασμα στη μέση του, κι ένα στην κοιλιά του από μολόχες και λαπατόρριζες, γουρουνόξυγκο και κοττόξυγκο. Αυτά είναι τα γιατρικά που θα του κάμετε γλήγορα, κι ως το βράδυ έρχουμαι και τόνε βεζετάρω πάλε... Ναι...· ξέχασα...· πενήντα αβδέλ­λες στον πάτο, και εξήντα στο στήθος μια κοπανιά... Αυτά όλα να γενούνε, γιατί ο άρρωστος είναι κακά... Ναι...· και μια καλή φλεβοτομίγια από μισή οκά αίμας. Ε!... πολλά τα έτη σας. (υπάγει ν' αναχωρήση και επιστρέφει) Α ξέχασα...· και τρία φισικατόρια, ένα στο λαιμό, ένα στη ράχη, κι ένα στην κορφή του.
ΚΑΝ. Και τ' είν' η αρρώστεια του, ντοτόρο μου;
ΙΑΤΡ. Έναι γάστρικα, περιπλεμονίγια, φέμπρε μαλίνια, πούντριτα, νεβρόζα, και σκαραντσίγια... Έχετε γεια... (υπάγει ολίγον, και επιστρέφει) Α...· αλησμόνη­σα...· έχετε καμμιά ρακιά;
ΓΑΡ. Έχουμε ντοτόρο μου. (εβγάζει από την τσέπη της μίαν μποτιλίτσαν με ρακή και τω δίδει). Ορίστε ντοτόρο μου.
ΙΑΤΡ. Εις υγείαν· περαστικά· (προς τον Κρήτα) περαστικά σου... (πίνει ολίγην) Ναι...· αν ιδρώση, αλλάξετέ του ένα δυο πουκάμισα...· τα σερβιτσάλια ν' άναι γερά... Εις υγείαν. (πίνει ακόμη ολίγην). Αν ιδήτε και παραλαλεί την νύχτα, να με φωνάξετε· κι αν τ' ούρχουνται σπασμοί έναι καλό σημάδι, γιατί τα γιατρι­κά μου είναι αθάνατα... Εις υγείαν... (αποπίνει το όλον) Ναι· να μην του δώκετε να φάγη τίποτα...· διάτα...· νηστείγια...· αν γυρέψη φαγί, δόστε του ολίγο ζουμί από κρεμμύδια καλά βρασμένα και σου­ρωμένα, με ζάχαρη ή με οξύμελι... Οι αβδέλλες να τρέξουνε ως το πουρνό· να βράστε κουκιά, να τα κάμετε φάβα, να πλακώστε τις αβδέλλες, για να τρέξη αίμας... Όλα αυτά να γενούνε απόψε, και πάλε έρχουμαι... Έχετε γεια...
ΚΑΝ. και ΓΑΡ. Στο καλό...· ζωή ν' άχης ντετόρο μου... να ζήσης να σ' έχουμε.
ΙΑΤΡ. Χαιράμενες ...· έχετε γεια.
ΚΑΝ. και ΓΑΡ. Στο καλό ντετόρο, στο καλό... (αναχωρεί).