(Ο Ανατολίτης φυλακισμένος απορεί δια την αργοπορίαν της εις την αναφοράν του απαντήσεως)
| ΑΝΑΤ. | Εφ!... Σφίχτηκα... Ακόμα ντιαταή ντε βγήκε... Τζάνουμ, ντοικητή είναι φίλο μου· γιατί άργησε έτσι για;... να, βράντιασε...· χάψι τα κοιμητούμε απόψε... Κανένα ντεν έχω να στείλω, νε ντούλο έχω μαζί μου, νε τίποτα...· τούτοι άλλοι χαμπάρι ντεν έχουνε...· εμένα ιψυχή μου πολύ ισφίχτηκε... Άτζαμπα να κάμω άλλο ένα αναφορά, πώς γένεται;... Λογιώτατο τώρα ντε τα γράψη, εγώ ηξέρω...· και να γράψη μπιλέμ, τα ζαλίση κεφάλι μου...· είναι μπουταλά... Τι να κάμω ντε ξέρω!... Σάμπρι τα κάμω αρτίκ, γένηκε το γένηκε. |