(Ο Λογιώτατος, μη έχων χρήματα δια την απότισιν του μέρους του συλλογίζεται).
Λογιώτατος, και ο Ανατολίτης
| ΛΟΓ. | (Καθ' εαυτόν) Εγώ δε πώς αν τον έρανον αποτίσαιμι; και δη αργύρια ου κέκτημαι...· φευ!!! |
| ΑΝΑΤ. | Ολάν Λογιώτατε, τι συλλογιέσαι και μουρμουρίζεις; |
| ΛΟΓ. | Πώς αποτίσω τον έρανον, μηδόλως αργύρια κεκτημένος; Και δη τούτο τυγχάνω σκεπτόμενος... |
| ΑΝΑΤ. | Α, κατάλαβα...· ντεν έχεις παράδες να πλερώσης μερτικό σου; |
| ΛΟΓ. | Ναι μην. |
| ΑΝΑΤ. | Και τι έχεις; |
| ΛΟΓ. | Βίβλους. |
| ΑΝΑΤ. | Βλιβλία; κιτάπια έχεις; |
| ΛΟΓ. | Έγωγε. |
| ΑΝΑΤ. | Και τι βλιβλία έχεις; να δγιω. |
| ΛΟΓ. | Δημοσθένην, Ισοκράτην, Θουκυδίδην και λοιπούς. |
| ΑΝΑΤ. | Εγώ σουκράτη μουκράτη, κυδίδη μυδίδη, μοτεστένη κοτεστένη ντεν παίρνω... Άι Βασίλη κιτάπι έχεις; |
| ΛΟΓ. | Και δη και τούτον έχων τυγχάνω... Ιδού.. |
| ΑΝΑΤ. | Ιστέ, αυτόνα παίρνω· μερτικό σου εγώ πλερώνω· μη συλλογιέσαι, (καθ' εαυτόν) Ζάβαλη Λογιώτατο φτωχό είναι, παρά ντεν έχει...· τούτοι ούλοι λογιώτατοι, καϊμένοι, ούλοι φτωχοί είναι...· κρίμαστο κακόμοιρο...· τι να κάμω; να ντώσω εγώ αρτίκ ρεφενέ του ιψυχικό είναι... |