Ανατολίτης, Λογιώτατος, Ξενοδόχος
(Οι άλλοι σιωπούν καθήμενοι)
| ΑΝΑΤ. | (Προς τον Λογιώτατον) Εσύ γιατί ντεν εχόρεψες καλά; |
| ΛΟΓ. | Ουκ έμαθον ορχείσθαι. |
| ΑΝΑΤ. | Μάτε τώρα...· να, σήκω ένα σου ποντάρι, χτύπα άλλο σου ποντάρι, γένηκε χορός, πάει λέοντας. |
| ΛΟΓ. | Έα με... (προς τον Ξενοδοχον) ¶ξον μοι νηφοκοκκόζωμον. |
| ΑΝΑΤ. | Ντεν ντρέπεσαι εσύ, κοντζά μου Λογιώτατο, νύφη τελείς; πού ν' αυρούμε τώρα νύφη για; (προς τον Ξενοδόχον) Έλα, έλα, μισέ Μπαστιά, Λογιώτατο νύφη υρεύει. |
| ΞΕΝ. | (Προς τον Λογιώτατον). Καλέ σεις, εν ντρεπούστενε να λέτεν πως θέτενε νύφη; και πού να σας την ευρούμεν τώρη; |
| ΛΟΓ. | Ουχί, αλλά νηφοκοκκόζωμον είρηκα. |
| ΑΝΑΤ. | 'Ει, ιστέ, νύφη κοκόνα για; ένα ζουμί έχει παραπάνου. |
| ΛΟΓ. | Ουκ έγνωκας, αγράμματε. |
| ΑΝΑΤ. | Εγώ γράμματα ντε ξέρω, αμμά, νύφη κοκόνα υρεύεις, καλή ντουλειά ντεν είναι...· ετούτο καταλαβαίνω τι τα πη. |
| ΛΟΓ. | Ω αναλφάβητε άνερ!!! και δη ζωμόν, έφην, του κόκκου, ον υμείς οι βάρβαροι καφέ καλείτε. |
| ΑΝΑΤ. | Καφέ τέλεις; |
| ΛΟΓ. | Έγωγε. |
| ΑΝΑΤ. | Έγωγες να γένης.. .· και ντε λες έτσι, μόνε λες νύφη και κοκόνα; πολύ σασκίνη άντρωπο είσαι· ατζαΐπικο, μπουταλά είσαι, να μη σε κακοφανή... Εγώ έτσι σασκίνη άντρωπο ντεν είδα ακόμα...· καρντιά του τέλει καφέ, και να υρεύη κοκόνα νύφη.... Ακόμα να δγιούμε τι τα υρέψης λοής κοπής ανάποντα πράματα. |