προηγούμενη περιεχόμενα επόμενη

ΣΚΗΝΗ Ζ'

Ανατολίτης, Λογιώτατος, έπειτα οι λοιποί

ΑΝΑΤ. (Προς τον Λογιώτατον σκεπτόμενον) Ολάν, Λογιωτοτώτατε.. .· σιού...· εσένα λέω...· μπε σασκίν σοφτά... Λογιωτοτοτοτώτατε...· ντεν ακούς;... τι συλλογιέ­σαι ολάν, σαν Αρμένη πετερά του πετάνε; ντεν τραβουντίζεις κι εσύ;
ΛΟΓ. Ουκ έμαθον άδειν, ειμή ύμνους.
ΑΝΑΤ. Εσύ πες, και πες ύμνος... (προς τονς άλλους) Τζάνουμ, σωπάτε τώρα...· Λογιώτατο ύμνος τα πη, ν' ακού­σουμε... (προς τον Λογιώτατον) Ντε, να ντγιούμε...· αρχίνησε ντε!!!
ΛΟΓ. (Άδει μεγαλοφώνως) ΖΕΥ!!!
ΑΝΑΤ. Με τρόμαξες, άνταμ...
ΛΟΓ. (Εξακολουθεί)
  «Ζευ, μακάρων και ανθρώπων συ μόνε γονεύ, ύψιστε σταθμεύ, και διανομεύ...
ΑΝΑΤ. (Καθ' εαυτόν, εμπαίζων τον Λογιώτατον) Ευ μακαρόνια ευ, ζευ μακαρόνια ζευ...· τζάνουμ, ερίφη καρντιά μακαρόνια τέλει, ντε βαζγκεστίζει.
ΛΟΓ. (Εξακολουθεί)
  «Επίτριψον, επίτριψον,
  τους σε κακαγορούντας».
ΑΝΑΤ. (Προς τον Λογιώτατον) Τ' όσωσες; τούτο είναι ύμνος; γιόξαμ έχει κι άλλο ακόμα; άι, κάχπ' όγλου, αι...· κι εγώ τάρρεψα ύμνος κάτι μεάλο πράμα είναι είπα...· τούτο ένα ζευ μεάλο μεάλο κόπτησε, τρόμαξα· ύστε­ρα αρτίκ ευ, ζευ, μακαρόνια είπες, στα υστερνά τρίψε και κακά είπες... Αφεριμ...· ταμάμ ύμνος...· και του χρόνου... (παίρνει εν κομμάτι μπουρέκι). Έλα τώρα, Λογιώτατε, άνοιξε ιστόμα σου.
ΛΟΓ. Ου χωρεί τω στόματί μου.
ΑΝΑΤ. Ντε, κιοπόγλου· χωρεί, ντε χωρεί, εγώ τα χώσω...· α...· άνοιξε ιστόμα σου λέω.
ΛΟΓ. Ιδού.
ΑΝΑΤ. Ιντού μιντού ντεν έχει...· κατάπιε το...· ούλο μια βούκα, ντε.
ΛΟΓ. Ουχ εκών μεν, καταπιώ δε· και δη τι ποιητέον; ανεκτέον των πάντων.
ΧΙΟΣ Καλέ σεις, Λογιώτατε, που ξέρετεν τα λιανικά, «Σέντε μέντε κουντουσέντε και των άλλονών μισέντε», ξέρετε ίντα θα πη;
ΛΟΓ. Ου.
ΧΙΟΣ Ούσας, κι ο μισέ Περής αντάμα, (προς τους άλλους). Κι ε χορεύγουμεν άματις;
ΠΕΛ. Να χορέψουμε.
ΑΝΑΤ. Άιντε ντε, σηκωθήτε...
ΟΛΟΙ Να χορέψουμε... (χορεύουν).
ΧΙΟΣ (φωνάζων) Βάρτεν κρασί στα ποτήργια να πγιούμενε... (παίρνει εν ποτήριον· προς τους άλλους) Πάρτεν κι εσείς απ' όνα...· εβίβα...· στην υγειά μας, καλή γεια...· στην υγειά της λευτεριάς.
ΟΛΟΙ (Παίρνουν από εν ποτήριον) Εβίβα!!!
ΑΝΑΤ. Σία λευτεριά.
ΑΛΒ. Εις υγείαν της, εβίβα της...· χαιράμενοι.
ΟΛΟΙ (κτυπώντες τα ποτήρια) Εβίβα!!!
ΑΛΒ. Για το λευτεριά, ορέ, ζτρου...· ορέ, ζτρου... (κτυπά και αυτός).
ΟΛΟΙ Εβίβα!!! (πίνουν).