(Ο Ξενοδόχος ακούσας τον κρότον τον πιστολίου, τρέχει φωνάζων και οδυρόμενος).
ΞΕΝ. | Ουγού, ουγού, ουγού...· ουγού διαβόντρου γυιοί...· αλλοί, αλλοί, αλλοί μου του κακόσορτου, ίντ' αν τούτο π' ούπαθα...· αλλοί.... (προς τον Χίον κοιμώμενον) Καλέ σεις, μισέ Μπουρλή, κοιμούστεν καλέ; |
ΧΙΟΣ | Ίντα πάθετεν; |
ΞΕΝ. | Φονικό, διαβόντραυ γυιέ, φονικό...· κι ε ξυπνάτεν πλια. |
ΧΙΟΣ | Και π' ούν' το άματις το χειμωνικό; |
ΞΕΝ. | Καλέ διαβόντρου κουλούκι, εγώ λέγω σας φονικό, κι εσείς ονειρευγούστεν χειμωνικό; εν ξυπνάτε τώρη, να δγήτεν τα αίματα; |
ΧΙΟΣ | Πιταού κι ήγλεπά το στ' όνειρο μου....· και ποιος να σας χαρώ, ήκαμέν το; |
ΑΝΑΤ. | Αρβανίτη χτύπησε Κηρτικό. |
ΧΙΟΣ | Και π' ούν' τος τώρη Αρβανίτης; |
ΑΝΑΤ. | Έφυγε...· χου...· αν το πγιάσης. |
ΧΙΟΣ | Ουγού, ουγού, ίντα δουλειές π' ουπάθαμεν. Ίντα να τον κάμωμεν τώρη τον Κρητικόν; |
ΚΥΠΡ. | Να το γιατρέψψουμε. |
ΧΙΟΣ | Και ποιος να τόνε γιατρέφη, να σας χαρώ; |
ΚΥΠΡ. | Εγώ το γιατρεύω... Φέρτε ξύδιν, λάδιν, ρακίν, στουπίν, μαστίχιν, και ένα σαχάνιν άψετε και λαμπρόν στη φουκούν, να το κάμω μεχλάμιν, να να τ' αλλείψω το γιαράν του. |
ΧΙΟΣ | (προςτον Ξενοδόχον) Μισέ Μπαστιά!...· ακούσετέν τα; φέρτεν τα... |
ΞΕΝ. | Οχονούς φέρνω σάς τα· μα εν κάμνει, να σας χαρώ, ν' άναι δω ο Κρητικός...· να τον σηκώσουμ' απ' εδώ. |
(Φεύγει). | |
ΚΡΗΣ | Δεν μπορώ κια ολιάς να πουρήσω, Θιός κι η ψυχή μου. |
ΚΥΠΡ. | Σε καβαλλάμε στον άππαρο. |